با گلرخ خویش گفتم: ای غنچه دهان

با گلرخ خویش گفتم: ای غنچه دهان
هر لحظه مپوش چهره چون عشوه دهان

زد خنده که: من بعکس خوبان جهان
در پرده عیان باشم و بی پرده نهان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *