دوبیتی

چندان که نگاه می‌کنم هر سویی
در باغ روان است ز کوثر جویی

صحرا چو بهشت است ز کوثر کم گوی
بنشین به بهشت با بهشتی رویی

ای شاه ولایت دو عالم مددی
بر عجز و پریشانی حالم مددی

ای شیر خدا زود به فریادم رس
جز حضرت تو پیش که نالم مددی

ما را نبود دلی که کار آید ازو
جز ناله که هر دمی هزار آید ازو

چندان گریم که کوچه‌ها گل گردد
نی روید و نالهای زار آید ازو

عالم به خروش لااله الا هوست
عاقل بگمان که دشمنست این یا دوست

دریا به وجود خویش موجی دارد
خس پندارد که این کشاکش با اوست

کردم توبه، شکستیش روز نخست
چون بشکستم بتوبه‌ام خواندی چست

القصه زمام توبه‌ام در کف تست
یکدم نه شکسته‌اش گذاری نه درست

با یاد تو با دیده‌ی تر می‌آیم
وز باده‌ی شوق بی‌خبر می‌آیم

ایام فراق چون به سرآمده‌است
من نیز به سوی تو به سر می‌آیم